As despedidas
por SANTOMÉ, Cecilia F [autor/a]
.
Tipo: 
LibroSeries: Narrativa, nº 536.Editor: Vigo : Xerais , xaneiro de 2025 Edición: 2ª.Descrición: 132 pp ; 23 cm.ISBN: 9788411106061.Materia(s): Relacións humanas | Relacións interpersonais | Dó, perda dun ser queridoResumo: «O avó morreu hoxe. Ou quizais foi onte». Así, entre titubeos, arrinca esta crónica íntima dun dó con sabor a outro tempo. Un en que os defuntos eran velados nas casas, en que as capelas ardentes permanecían abertas día e noite e en que os curas eran salvadores de almas... e mesmo de pelellos cando a loxística non acompañaba. Velaquí setenta e dúas horas nunha burbulla de silencio, tristeza e fastío que se converten nun exercicio memorístico. Xestos, movementos e espazos que desencadean lembranzas, fiando unha elexía por quen marchou, pola propia infancia, por unha forma de vida que se esfarela no aire. E todo iso para chegar a unha conclusión: unha neta sen o seu avó é unha orfa de segunda.
| Tipo de ítem | Localización actual | Sinatura topográfica | Dispoñibilidade | Data de vencemento | Código de barras | Datos do exemplar |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Prestable | IES San Paio Sala préstamo | 869.9-3 SAN des | Prestado | 11/04/2025 | PED056000016725 |
|
| Prestable | IES San Paio Sala préstamo | 869.9-3 SAN des(a) | Prestado | 11/04/2025 | PED056000016726 |
|
| Prestable | IES San Paio Sala préstamo | 869.9-3 SAN des(b) | Prestado | 11/04/2025 | PED056000016727 |
|
| Prestable | IES San Paio Sala préstamo | 869.9-3 SAN des(c) | Prestado | 11/04/2025 | PED056000016728 |
|
«O avó morreu hoxe. Ou quizais foi onte». Así, entre titubeos, arrinca esta crónica íntima dun dó con sabor a outro tempo. Un en que os defuntos eran velados nas casas, en que as capelas ardentes permanecían abertas día e noite e en que os curas eran salvadores de almas... e mesmo de pelellos cando a loxística non acompañaba. Velaquí setenta e dúas horas nunha burbulla de silencio, tristeza e fastío que se converten nun exercicio memorístico. Xestos, movementos e espazos que desencadean lembranzas, fiando unha elexía por quen marchou, pola propia infancia, por unha forma de vida que se esfarela no aire. E todo iso para chegar a unha conclusión: unha neta sen o seu avó é unha orfa de segunda.
3º-4º ESO
1º-2º BAC
