Un poemario dun autor que, malia a súa xuventude, e quen de gravitar coa palabra no máis profundo da conceptualidade ontolóxica, esa en que hai que entrar para entender o mundo ou, cando menos, para significalo. A realidade non e uniforme. A existencia móstrasenos. E a traves das súas fendas, o poeta penetra dende sílabas tamen feitas anacos. O poema e un mapa que encaixa na realidade coa mesma dificultade plástica coa que un cadro abstracto pinta a perfección dunha flor, dunha estrela, ou da melancolía.