000			01333nam a2200229 i 4500
997	0	0	_e2
008			250130s20242025sp ||||j |||| ||| ||glg d
017			_aVG 519-2024
020			_a9788411106061
080			_a869.9-3
100			_aSANTOMÉ, Cecilia F. _eaut _952778
245			_aAs despedidas
250			_a2ª
260			_aVigo _b: Xerais _c, xaneiro de 2025
300			_a132 pp _c; 23 cm
490			_aNarrativa, nº 536
520	3		_a«O avó morreu hoxe. Ou quizais foi onte». Así, entre titubeos, arrinca esta crónica íntima dun dó con sabor a outro tempo. Un en que os defuntos eran velados nas casas, en que as capelas ardentes permanecían abertas día e noite e en que os curas eran salvadores de almas... e mesmo de pelellos cando a loxística non acompañaba. Velaquí setenta e dúas horas nunha burbulla de silencio, tristeza e fastío que se converten nun exercicio memorístico. Xestos, movementos e espazos que desencadean lembranzas, fiando unha elexía por quen marchou, pola propia infancia, por unha forma de vida que se esfarela no aire. E todo iso para chegar a unha conclusión: unha neta sen o seu avó é unha orfa de segunda.
521			_aESO34 _aBAC
650			_aRelacións humanas _915376
650			_aRelacións interpersonais _977122
650			_aDó, perda dun ser querido _9245031